Over mezelf

Ooit zei een collega, op de basisschool waar ik werkte, dat hij niet snapte dat ik homeopaat was, met als reden “je bent zo nuchter”. Die opmerking deed me glimlachen en prikkelde mij om ook voor mezelf nog eens helder te maken, waarom ik “gewoon graag onderwijs geef” en tevens “mijn hart in de praktijk ligt”.

Zoals bij iedereen zijn er een aantal momenten in het leven, die je later doen beseffen, dat het die momenten waren, die je brachten waar je nu bent.
Als kleuter speelden mijn tweelingbroer en ik met ons vrachtautootje volgeladen met “melkbussen”. De melkbussen waren de penicillineflesjes waarvan de inhoud ons ingespoten was. Wij hadden namelijk vaak steenpuisten en om de zoveel tijd, moesten wij weer aan een nieuwe kuur.
Een aantal jaren later kwamen er op mijn vaders werk gastarbeider uit Spanje werken en op een dag kwam mijn vader met een kruid thuis, die hij van een Spaanse collega had gekregen waarvan mijn moeder thee zette. 
Wij hebben de thee gedronken en de steenpuisten waren geschiedenis. Ik weet nog dat ik het als kind heel vreemd vond, dat je jarenlang pijnlijke spuiten kreeg en dat het met een paar koppen thee veel beter lukte. (Als twintiger kwam ik erachter, dat mijn gebit niet alleen geel was geworden door de vele penicilline, maar dat ik er ook een zwak gebit van had overgehouden).

Toen mijn vriendin – en latere vrouw - na haar middelbare school, bij een kruidengeneeskundige ging werken, kreeg ik op een gegeven moment druppeltjes van haar baas voor mijn veelvuldige keelontstekingen. Ik had in die tijd keelontstekingen die weken tot maanden konden duren. Antibiotica hielpen slechts ten dele en vaak maar kortdurend. Na de kuur met de druppeltjes, had ik veel minder last van mijn keel en genas het vaak uit zichzelf.

Toen Lia’s baas een paar jaar later een cursus gaf, heb ik die uit nieuwsgierigheid gevolgd. Die cursus maakte mij zo leergierig, dat Lia en ik een basiscursus algemene natuurgeneeskunde zijn gaan volgen bij de Stichting Nederlands College voor Natuurgeneeskunde te Hilversum. Na deze opleiding zouden wij kruidengeneeskunde gaan studeren. Deze ging echter niet van start, terwijl de opleiding Klassieke Homeopathie wel van start ging. Ik ben sceptisch aan deze opleiding begonnen; hoe konden dergelijke hoge verdunningen nou werken? Toen ik nog tijdens de opleiding een zeer pijnlijke ontsteking in mijn schouder had en deze pijn na een korreltje onder mijn tong, binnen een half uur plaats maakte voor een vurige uitslag in mijn gezicht, werd ik enthousiast en begreep ik dat ik nog veel te leren had.

Op 19 december 1987 hebben we ons vakdiploma Klassieke Homeopathie in ontvangst mogen nemen. 

Later begreep ik van de grote meesters in de homeopathie, dat je een eeuwig student zult zijn.